Julia N. stuurde me een link hierover, die deel uitmaakt van een veiling die eind oktober wordt gehouden. Een veiling die, onder andere, Jim Smiley’s collectie omvat.
Ik veronderstelling dat ik geloofde dat Mr. Smiley er altijd zou zijn, evenals ooit als ik een boos geld had, of die zesentwintig-inch taille had bereikt, of anderszins een beetje nooit een moment van onbereikbare perfectie bereikte, zou ik teruggaan naar zijn winkel en selecteer een perfecte, charmante jurk. Niet dat hij er maar één had, let je – hij had genoeg. Ik bedoel, ik bedoel, ik vertraagde mijn optie zo goed, evenals nu het ook laat is, terwijl hij met pensioen gaat, zijn opslag sluiten, evenals het veilen van zijn collectie. (Ja, ik begrijp dat ik de telefoon of op internet kan doen, maar het is niet precies hetzelfde als in zijn winkel.)
Ik heb het nooit aan zijn New York Shop gehaald, hoewel het me leek dat ik ‘s avonds laat langs zijn ramen liep, stond in de straat die weefsel-papierresoluties maakte om naar mijn volgende reis te gaan. Ik heb het gedaan om naar de winkel te gaan die hij in New Orleans had, terug in 1999. Ik was slechts een (embarwoed, need-to-know-only) elf weken verwacht op het moment; Het was net zo goed en vochtig en augustus evenals ik had geen redenen (anders dan ‘gegeneraliseerde bitchiness’) over waarom ik zo goed sliep en waarom ik gemiddeld gemiddeld chilly drankjes nodig had . Denken aan mijn crankiniteit was bij Defcon Three, Potentieel twee, mijn reizende metgezellen dachten aan een snelle reis naar een vintage winkel een minderjarige en gemakkelijk gemaakte bijeenkomst.
Gezien het feit dat ik daar misschien een aantal uren had doorgebracht, die met mijn ogen dicht is gesloten, adem het gewoon diep in die omgeving van jurkheems, de vijfenveertig minuten of dus behandelde ik om vast te houden op de “snelle” kant. Ik kreeg geen Dior, of een Ceil Chapman, of een Claire McCardell, of zoiets – ik heb twee jaren vijftig zwangerschapskielen, van het beslist un-couture-huis van Sears, in Red Bandanna, evenals blauwe plaid. Ik vond ze echter leuk en ik heb ze constant gebruikt, evenals ze waren een paar van de enige zwangerschapskleding die ik zou kunnen zien zonder afkeer nadat mijn tweeënveertig weken van pregancy voorbij waren.
Wie begrijpt – Misschien hebben de planeten misschien evengoed uitgelijnd als ik zou zijn gegaan, evenals iets extreem als dit heeft gekregen, of misschien zou ik precies dezelfde verlamming hebben, die ik heb gehad tijdens elke reis naar (Smiley’s Polar Topshop) Waar ik altijd ronddwalend ronddwalend probeert om het enige beste te ontdekken en met lege handen, of (slechter) met een witte plastic hoofdband of een gele octrooiband, of zoiets evenals ongewenst te laten zien. Nu zullen we nooit weten. Maar de volgende keer geloof ik “op een dag …” Ik stop evenals mezelf, “waarom niet vandaag?”
Deel dit:
Twitter
Facebook
Soortgelijk:
Zoals het laden …
Verwant
Ik identificeer jullie allemaal! 21 januari 2007
De truc leeft van jurken, vol. 6August 8, 2006
Rant: Ik zie Londen, ik zie FrankrijkOntober 28, 2008